Η ιστορία της πνευματικής ιδιοκτησίας στην Ελλάδα μπορεί πράγματι να χωριστεί σε δυο περιόδους: προ και μετά την δημοσίευση του νόμου 2121/1993. Στην περίοδο πριν την δημοσίευση του νόμου ελάχιστοι δημιουργοί διεκδικούσαν την ικανοποίηση των δικαιωμάτων τους με δικαστικές ενέργειες και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων αποτελούσαν έρμαια στη διάθεση των εταιρειών εκμετάλλευσης των πνευματικών έργων.
H απόφαση αφορά την καταχρηστική άσκηση των δικαιωμάτων του δημιουργού πνευματικού έργου.
Το παρόν άρθρο επιχειρεί μια αξιολόγηση, με βάση τις συνταγματικές διατάξεις, της χρήσης γενετικών αποτυπωμάτων ως αποδεικτικών στοιχείων κατά την ποινική δίκη. Στο πρώτο μέρος του άρθρου εξετάζονται οι όροι εφαρμογής του σχετικού άρθρου 200Α ΚΠΔ και συγκρίνεται η διάταξη με το διεθνές συμβατικό πλαίσιο. Στο δεύτερο μέρος επιχειρείται μια κριτική αποτίμηση της διατάξεως βάσει των υφιστάμενων συνταγματικών κανόνων.
Εισαγωγή: Η διαχείριση των δικαιωμάτων, τρίτος πυλώνας της πνευματικής ιδιοκτησίας
http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/3295#page/1/mode/2up